[Journaal]

Theologische filmcritiek op de arke Noachs

Jaren geleden struikelden wij al over ‘De Tien Geboden’. Dat wij nu over een nog onzedelijker reprise niet meer struikelen, komt eenvoudig, omdat wij sinds lang in deze religieuze zwendel geen bedreiging meer behoeven te zien. Het raakt ons niet meer, deze ‘Arke Noachs’.

Opmerkelijk is echter het volgende ingezonden stuk in de N.R. Ct., dat wij bij deze gelegenheid gaarne willen citeeren:

Hooggeachte Redactie,

Mag ik u een plaatsje verzoeken voor het onderstaande? Bij voorbaat mijn hartelijken dank. Dezer dagen in Rotterdam zijnde, viel mijn oog op de aankondiging van de film ‘De Ark van Noach’. In de wetenschap dat er een Bioscoopcommissie bestaat, die met vaderlijke zorg en moederlijke teederheid moet waken, dat geen ongerechtigheden op het witte doek verschijnen, besloot ik die film te gaan zien. Wie weet of er niet iets uit te leeren viel voor de praktijk van mijn ambt.

Wat ik echter te zien kreeg, tart elke beschrijving. Zulk een walgelijk product van Amerikaansche millioenen-speculatie, zal, denk ik, nog zelden in eenig bioscoop theater vertoond zijn. Al wat voor menschen, die nog eenig godsdienstig gevoel hebben overgehouden in dezen ontkerstenden tijd, heilig is, ja wat voor een vrijdenker nog eerbiedwaardig zou zijn, wordt in die film ontheiligd en door 't slijk gehaald. Welken maatstaf de commissie aanlegt, weet ik niet, maar het toelaten van de film spreekt wel een vernietigend oordeel uit over de mentaliteit van genoemde commissie. In plaats dat meegewerkt wordt het zedelijk peil van ons volk te verhoogen, laat zij toe, welbewust, dat deze rollende en brullende godslastering iederen dag opnieuw honderden, bewust of onbewust, in haar vaart meesleurt naar beneden, in de richting van het geest- en geestelooze. Geeft die commissie zich wel rekenschap van haar verantwoordelijkheid? Te oordeelen naar deze enkele droeve ervaring al heel slecht!

G.

EEN PREDIKANT

[114]

KOOIEN EN LICHTE KOOIEN

De tragische wijze, waarop de Amerikaansche gevangenissen vooral in den laatsten tijd weer van zich doen spreken en die onder meer in Alexander Room's ‘Menschenarsenaal’ zoo treffend tot uiting komen, hebben de Hollywoodsche operette-industrie aanleiding gegeven om het geval ook eens van den anderen kant te bezien. Op deze beide foto's links de gevangenen uit ‘Menschenarsenaal’ op het moment der ontsnapping, rechts...hoogstgrappige revuegirls (een leuk gevangenen-dansduo op den voorgrond!) en hun mannelijke staf tijdens het vervaardigen van een gevangenis-parodie, die men voor werkelijke gevangenen wel niet zal vertoonen!

Eisenstein in Parijs

In aansluiting van de vorige berichten kunnen wij nog mededeelen, dat Eisenstein tenslotte in Parijs géén voorstellingen gegeven heeft, doch slechts voor de Sorbonne een lezing hield. Vermoedelijk zal men zijn ‘Generallinie’ daar ook niet voor de filmkeuring brengen, ten einde voorstellingen in besloten gezelschappen mogelijk te maken, die bij eventueele afkeuring in Frankrijk niet mogelijk zouden zijn.

Met de Paramount heeft Eisenstein daarop een contract afgesloten voor het maken van (voorloopig) drie groote films te Hollywood, waarheen hij en zijn operateur Tisse reeds vertrokken zijn. Zijn medewerker Alexandrof blijft nog eenigen tijd te Parijs, om de kleine film ‘Romance’ af te maken, waaraan Eisenstein tijdens zijn onrustig verblijf in Frankrijk - zijn visum werd van week tot week verlengd - begonnen was.

De film ‘Das Kapital’ blijft gedurende zijn Amerikaansch verblijf rusten. Ten opzichte van de drie films, die hij intusschen hoopt te vervaardigen, heeft hij volledige vrijheid van opzet en werken bedongen. Tegelijk met Eisenstein is Lasky er in geslaagd o.m. Pirandello, die in Europa niet veel plezier van zijn, betrekkelijke, filmaspiraties beleefde, naar Hollywood over te hevelen.

Duitsche Filmliga's

De stichting eener Filmliga Berlijn, op den grondslag en met organisatorische hulp der Nederlandsche Filmliga, is thans een feit geworden. In het bestuur hebben o.m. Asta Nielsen en Hans Richter zitting genomen.