vorige
Socrates en de keuringscommissie
Socrates placht, naar men in nederlandsche schoolboekjes reeds kan lezen, zich onophoudelijk af te vragen, wat nu eigenlijk goed en kwaad te beteekenen had. Deze tijd van uitputtende onzekerheid is echter thans voor de volwassen leeftijd definitief voorbij. Immers de Keuringscommissie te 's Gravenhage heeft, naar het Hbl. meedeelt, de russische film ‘De Kellner van het Palace Hôtel’ afgekeurd, ‘omdat in deze film te veel slechte daden worden vertoond, die niet door contrastwerking van goede daden worden opgeheven’.
Niet alleen over goed en kwaad beschikt dus thans deze wijze commissie, maar zelfs over de contrastwerking. Welk een vooruitgang dus sedert den eeuwigen twijfelaar Socrates! Welk een contrast! Welk een ‘werking’ op de publieke opinie! Geen wonder dus, dat deze publieke opinie, terwijl zij Socrates dwong den beker met akoniet te drinken, omdat hij de jeugd bedierf, de Centrale Commissie in hooge eere houdt, omdat zij de jeugd van 18 tot 80 jaar beschermt!
Bij wijze van contrastwerking natuurlijk.
M.t.B.
‘Sprekende cijfers’
Het publiek der bioscopen is niet uit te drukken in cijfers, tenzij dan in deze, dat de gemeentetram met voornoemde instellingen in zwaarbeladenheid concurreert. Maar er zijn cijfers in woorden; en wel de volgende:
Geprolongeerd, te Amsterdam, in het jaar 1928:
| ‘Wings’ (zie vorig nummer). |
| ‘Papitou’ (met Josephine Baker eigenhandig). |
| ‘Le Baiser qui Tue’ (tégen de syphilis en vóór de sensatie). |
| ‘Das tanzende Wien’ (Lya Mara, met het geheele ensemble). |
[23]
Daarentegen:
Eén week welwillend, zonder succes, zonder prolongatie, vertoond:
| Jacques Feyder: ‘Thérèse Raquin’. |
| Goulding: Anna Karènina. |
Men overdenke deze tegenstelling eens. Zij ‘spreekt’ duidelijker dan de statistieken der vermakelijkheidsbelasting.
M.t.B.
Moholy Nagy over de sprekende film
Het probleem sprekende film wekt alom belangstelling. In ons volgend nummer publiceeren wij de beginselverklaring van Eisenstein, Pudowkin, en Alexandrow, die zich zeer beslist over het nieuwe verschijnsel hebben uitgesproken. Asta en Charley zijn zooals men weet sterk anti.
In de Int. Revue i 10 behandelt Moholy-Nagy thans het vraagstuk op de hem eigen grondige manier (afl. 15). Hij eischt de belangstelling der avantgarde en tracht zelf in de richting van de mogelijke oplossing te wijzen. ‘Zweifellos’, zegt hij, ‘wird die kommende Saison uns eine Reihe von Greueltaten kommerzieler Raubritter bescheren, indem sie den sprechenden Film als subalterne Theater-Nachahmung (mitverschiedensprachigen Ausgaben) herstellen lässt. Die Neuheit der Sensation sichert ihnen zunächst einen pekuniären Erfolg’.
Wij wachten lijdzaam af.
Pirandello en de film
Pirandello, wiens ‘Zes Personen op zoek naar een Auteur’ verfilmd zal worden, heeft zich uitgelaten over de moderne film en zijn mogelijkheden. Het eenige opmerkelijke in deze uitspraken is, dat zij van Pirandello afkomstig zijn en dat zij zoo laat als iets bijzonders worden gelanceerd. De beroemde schrijver herhaalt vrijwel letterlijk, wat sedert jaar en dag door de fransche en russische cineasten is uitgesproken en deels in practijk gebracht.
Volksfilmverband te Berlijn
Het ‘Volksfilmverband’ te Berlijn, van welks oprichting wij reeds vroeger melding maakten, zal zijn seizoen openen met een film ‘Das Dokument von Shanghai’. In de Berliner Börsencourier lezen wij een artikel van den voorzitter, Heinrich Mann, waarin als doel van het Verband wordt aangegeven, náást de vertooning ook de productie van goede films.
Avantgarde-nieuws
Het is het plan om het aantal avantgarde-theaters te Parijs opnieuw met een tweetal te verrijken: Jean Mauclaire, directeur der Studio 28 op Montmartre, zal begin '29 een ‘Studio 29’ openen, thans op Montparnasse, terwijl Taillier, directeur van de ‘Studio des Ursulines’ denkt over een grootere cinéma op de rive droite.
De ‘Studio des Ursulines’ is haar seizoen begonnen met een nieuwe film - naar gewoonte uitgefloten en toegejuicht - van Man Ray: ‘L'Etoile de Mer’.
Tevens vertoonde zij de Fox Film ‘A Girl in every Port’, in onze bioskopen reeds bekend onder den echt lolligen titel: ‘In iedere stad een andere schat’. Groot succes! Victor Mac Laglen (de matroos uit ‘Rien que les Heures’) en Louise Brooks in de hoofdrollen. Louise Brooks is sindsdien geëngageerd door G.W. Pabst voor zijn verfilming van Wedekind's ‘Büchse der Pandora’.
Binnenkort zullen te Parijs vertoond worden de eerste Japansche films, deels speelfilms van den cineast Iwao Mori, deels ‘films de fantoches’, bestaande uit geknipte marionetten, in silhouet en in aquarel, naar den trant der beroemde teekeningen van Hokusaï.
Eisenstein, die deze maand zijn ‘October’ (reeds in fragment te Berlijn vertoond) en zijn ‘General Linie’ zal voltooien, is reeds aan een nieuw werk begonnen, de verfilming van....Karl Marx: ‘Das Kapital’.
Dit in tegenstelling tot het bericht, dat, tijdens het bezoek van den Amerikaanschen magnaat Schenck aan Moskou, de Sovkino besloten had, Eisenstein ‘uit te leenen’ aan Hollywood.
De Zweedsche industrie, - die de eerste goede en nog altijd genietbare films produceerde, - schijnt te herleven, zij het met behulp van Amerikaansch kapitaal.
Er is sprake van, dat Victor Sjöström naar Zweden terugkeert en dat Greta Garbo, niet tevreden over haar Hollywood'sche ervaringen, eveneens weer naar Zweden gaat, om er opnieuw onder Mauritz Stiller een of meer films te maken.
Uit de historie van de film: Zigoto is dood.
Te Parijs is de première gegaan van Carl Dreyer's ‘La Passion de Jeanne d'Arc’ (te onderscheiden van een terzelfder tijd gereed gekomen ‘La Merveilleuse Vie de Jeanne d'Arc’ van Marco de Gastyne).
In ‘Photo-Cine’ stelt de bekende criticus Jean Arroy deze film op een lijn met de twee beste films der wereld: Chaplin's ‘Circus’ en Gance' ‘Napoléon’.
H.S.
