vorige
[p. 1047]
[Zoo is mijn hart door u geworden]
Zoo is mijn hart door u geworden
Een plant, die langzaam aan verdorde,
Maar soms nog even schijnt te leven,
Als in den wind haar takken beven.
Zoo gingen weer om u verloren
De krachten eens door u geboren,
En dreef weer naar uw leegte henen,
Wat uit uw aanzijn was verschenen.
En geen verlangen kan meer baten,
Dat heel een wereld ligt verlaten
Als een van God verworpen instrument,
Dat door zijn maker zelfs niet wordt
herkend.
H.W.J.M. Keuls