E. du Perron
aan
Menno ter Braak

Parijs, [28 februari 1934]

Parijs, 28 Febr.

Beste Menno,

Morgen verhuizen we.

Vrijdagmiddag (overmorgen) spreek ik Guéhenno, directeur van Europe. Maandag daarop wschl. Mme Torry. (Dit laatste lijkt mij steeds van minder belang.)

Vandaag zond ik je 2 dln. Chamfort.

Ingesloten een knipsel uit De Telegraaf, mij door Willink gezonden.

Hartelijke groeten en tot de rue Erlanger.

Je

E.

De overtuiging van een weerklank bij het publiek is bij sloebers als Kuyle vnl. merkbaar in het colophon van hun eerste roman. Je moet dat van Harten en Brood eens opslaan; het geeft het heerschap ten voeten uit! En het is van een ‘jongheid’ die geen tegenspraak gedoogt... - zou je er niet een (kort) panopticum aan wijden? Après tout, hierbij inderhaast een papiertje, dat misschien al dienen kan. Je hebt die colophon maar in te vullen. (Misschien is het zelfs de ‘colophon’ niet, maar een ‘slotnoot’ [Ik heb er alvast ‘waarschuwing’ van gemaakt; dat is ook nog het beste!]; als je het boek niet hebt, Hein kreeg het van mij.)

HET JONGE EN NIEUWE.

De laatste romans van Marsman, Ter Braak en het putterige(??) werk van Du Perron, zijn boeken van een generatie, die mogelijkerwijs alles is, maar zeker niet jong. Zij zijn niet te rekenen tot het nieuwe proza. (Verslag in De Telegraaf uitgebracht over een lezing te Rotterdam van den jongen auteur Albert Kuyle.)

Invullen.

(Waarschuwing in den roman Harten en Brood, van denzelfden jongen auteur Kuyle.)

De auteurs moeten de echo's terug kunnen hooren van een publieke waardering, meende ten slotte de heer Kuyle. Tusschen deze echo's en de uitdrukkelijke waarschuwing bij den eersten roman van altijd denzelfden jongen auteur valt een diepgaand verband te bespeuren. De jongheid, maar vooral de nieuwheid van deze geestesgesteldheid, is zelfs zéér opvallend.

(Red. Forum)

Zie ook de geactualiseerde versie van het notenapparaat van de brieven-editie Van Galen Last (1962).

Origineel: Letterkundig Museum, Den Haag