Raden Mas Jodjana
Dansavond in Diligentia

Men weet niet, wat men in het dansen van Jodjana meer bewonderen moet: de persoonlijke volmaaktheid der creatie, of het fond van door en door verwerkte cultuur, dat in die persoonlijkheid is opgezogen. Het gebaar blijft hier steeds een medium tusschen realiteit en irrealiteit; ook zonder verklarenden tekst is deze dansstijl schoon en gesloten, maar met het drama als achtergrond, ondergaat men sterker het gevoel van opgenomen te worden in een andere cultuur met een ander vormenarsenaal.

Na de uitvoerige uiteenzetting over zijn kunst, die Jodjana in het interview, voor eenige dagen hier afgedrukt, heeft gegeven, mag ik wel kort zijn in het formuleeren van mijn lof. Men kent Jodjana's dansen hier, en het zou aanmatiging zijn zich daarover in kort bestek nog weer eens uit te spreken. Bijzonder indrukwekkend is de wijze, waarop in dit gecompliceerde samenstel van bewegingen gevoelens en handelingen langs een omweg van plastisch voorstellingsvermogen, met de duidelijke herinnering aan het tweedimensionale poppenspel, worden zichtbaar gemaakt: verlangen, ijdelheid, trots, inzinking, geestdrift. Ik noem hier den imponeerenden ‘Kelana’, met de prachtige ijdele sjerpmanualen, den strijddans ‘Ardjoena’ en vooral ‘Shiva’ (de god met het dubbele aangezicht), zeker de rijkste en bij al zijn symboliek toch zoo prachtig concrete dans, waarin de schepping en het rhythme der gesternten over schijnen te gaan in de gebaren van Jodjana.

Roemahlaiselan heeft in dit programma twee dansen gegeven, die weliswaar die van Jodjana niet evenaren, maar toch gezien mogen worden.

Er was veel publiek en zeer hartelijk applaus.

M.t.B.