Gastvrouw-Perikelen
‘Plan for a Hostess’ van Thomas Browne
Residentietooneel

O, wat is de wereld toch slecht! Dat zij om de schepping van den heer Thomas Browne lacht, en om de romans van de leesportefeuille, waarin dezelfde misères tusschen echtelieden worden behandeld, huilt! Alles hangt er toch maar van af, hoe men de dingen aan het publiek presenteert, In ‘Plan for a Hostess’, de schepping van Thomas Browne, tracht een vrouw haar man op alle manieren geld af te persen, om haar dochter een goede entree in de society te kunnen waarborgen. Vreeselijk! Zij deinst daarbij zelfs niet terug voor chantage op een arme juffrouw, van wie zij toevallig ‘iets weet’. Vreeselijk!! Ja, zij dwingt die juffrouw zelfs, om met haar man een week-end te passeeren, om als dwangmiddel een hotelrekening in handen te krijgen. Afschuwelijk!!! Stof voor minstens tien huiskamerromans, voor zuchten, zwoegen, ellende. Maar in een zoo geheeten blijspel lacht men om deze dingen. Wij zijn heel vreemde wezens, wij sociale menschen.

Vermoedelijk is dit stuk voor de feestdagen bestemd, en daarom zullen wij het aan de lachers overlaten, zonder er verder veel van te zeggen. In ieder geval is het volstrekt onmogelijk er om te huilen, tenzij om het menschdom in het algemeen. De dialoog van deze comedie is vaak amusant, soms een tikje ‘gewaagd’, soms ook wat lang. Ma krijgt op het slot toch haar 2000 pond (men ziet, op een kleinigheid valt pa niet dood, ook al verzet hij er zich lang tegen), de kinderen met hun slechte manieren trouwen toch ook nog: uit liefde. Dit laatste schijnt de schrijver, die zich met leeglooperij, chantage en slippertjes zoo virtuoselijk vermaakt, heusch ernstig te meenen. Vreeselijk!

* * *

Ik weet niet, wat er met ‘Gastvrouwperikelen’ gebeurd zou zijn, wanneer het niet zoo goed gespeeld werd. Het spel is dikwijls een middel om een tekst een ander pakje aan te trekken. Zie Jan C. de Vos als dartelen, schoon reeds wat bejaarden vader door zijn perikelen heen schuiven met alle kleine trekjes van zijn talent, zie Fie Carelsen als een Française (zijn vrouw), die voor geen paardemiddelen terugdeinst om haar zin te krijgen, zie Mimi Boesnach als een vrouw met een verleden en een toekomst, waar Dumas een Marguérite Gauthier uit zou optimmeren.... en gij zult geen kwaad spreken van onze tooneelisten, die zooiets er zoo door en door natuurlijk uitgooien. Heel aardig is ook Guus Oster, als een uiterst natuurlijke huwelijkscandidaat uit de jonge generatie, niet minder aardig ook Enny Meunier, met wie hij (in liefde) verbonden zal worden. Gerd Hirsch is geheel en al de klassieke butler, hij zou een sombere oom van zijn vader kunnen zijn. Adolphe Engers regisseerde een en ander met smaak. Meer heb ik voor ditmaal niet te getuigen.

M.t.B.