Corrie Hartong
Dansavond met groep

Corrie Hartong heeft zich in den loop der jaren ontwikkeld tot een bekende danspaedagoge en men kan zich voorstellen, dat zij op dit gebied succes heeft; er gaat van haar dansen zekerheid uit, die op leerlingen wel stimuleerend moet werken. Maar hoe staat het met de persoonlijkheid van de danseres zelf? Door een programma als dat van gisteravond blijft men vrijwel in het onzekere; er is in menigen dans heel wat te waardeeren, maar de werkelijke ontplooiing van een gericht talent zoekt men vergeefs. Er is een tekort aan scheppende ideeën, dat vooral door de herhaling van bepaalde motieven opvalt, naarmate de dansen zich vermenigvuldigen. Dansen, die uit het kader springen, die men onthoudt als sterk geïndividualiseerde creaties van Corrie Hartong en niemand anders, zijn mij niet opgevallen; het is alles tamelijk monotoon van beweging, zwaar en ‘erdgebunden’, traag ook in de luchtiger sfeer en vooral: te weinig boeiend voor een heel programma. Wat er goed is, wordt door de herhaling meegezogen en dat is stellig jammer, omdat het toch getuigt van serieuze studie en grondige voorbereiding. Bepaald slechte of mislukte dansen zou ik n.l. evenmin kunnen aanwijzen, en verdienstelijke wel degelijk; wat men mist is, is vier woorden gezegd: Een stijl Corrie Hartong.

Verdienstelijk is b.v. de ‘Doodendans’ (‘Valse’) en zeker heel knap ‘Dans in den Nacht’, waar men de persoonlijkheid van de danseres m.i. nog het sterkst in vertegenwoordigd vindt. Ook het luchtige element van ‘twee Hollandsche Miniaturen’ (in nationale kleuren) laat zich heel best waardeeren, maar de ware vaart heeft het toch niet; hierin lijkt Corrie Hartong wel het minst zichzelf te zijn en ook de ‘Corcovado’ van Milhaud, hoezeer ook acceptabel, ligt haar toch eigenlijk niet.

De dansgroep danst met animo en presteert dikwijls heel aardige dingen, al ontbreekt er in details nog wel wat. De Suite uit ‘Antiche Danze ed arie (Respighi) had terecht veel succes en de cyclus ‘Russische Volkswijzen’ gaf den leerlingen alle kansen, die zij in een op den volksdans geïnspireerde dynamiek kunnen vinden. De kleine solo van mej. Lien Weterings mocht er ook best zijn.

Ofschoon het ware dans-enthousiasme niet over de zaal vaardig wilde worden, genoot Corrie Hartong toch een zeer vriendelijke ontvangst. Zij ontving fraaie bloemen.

M.t.B.