Een house party is geen misdaad.
Een hinderlijke zetfout heeft mijn Zondagsartikel over Huizinga’s “Homo ludens” een weinig in het ongereede gebracht, aangezien “misdadigheid” voor “milddadigheid” was gedrukt. Mijn vergelijking van een “potlatch” met een “house party” moet zoodoende voor velen het karakter van een beschuldiging hebben gehad, terwijl slechts een parallel in mijn bedoeling lag.
Hier volgt de passage zooals zij gelezen moet worden:
“Men leze b.v. Huizinga’s beschouwing over de semantische bepaling van “spel” en “ernst” of zijn hoofdstuk over de poëzie, of zijn analyse van den “potlatch”, een gebruik der Indianen in West-Columbië, bestaande in het opbieden van twee groepen tegen elkaar in “toomelooze milddadigheid, met roekelooze vernietiging van eigen goed als superlatief” ... waarbij echter verwacht wordt, dat de andere partij niet achter zal blijven, zoodat deze “combat de générosité” zich ontwikkelt tot een waren wedstrijd in zelf-destructie om eigen meerderheid te bewijzen. Men denkt aan een “house party” in een primitief stadium natuurlijk; de “potlatch” is ook een soort van caritas, en nog wel een zeer actieve, zoodat men er zelfs een tegenhanger van de geestelijke herbewapening in zou kunnen zien”.
M.t.B.