Over ‘A Memorial Crumb’
Een inzender schrijft mij naar aanleiding van mijn artikel van Zondag, waarin een gedichtje van Emily Dickinson over het roodborstje met de vertalingen van Vestdijk en Stuiveling wordt geciteerd, het volgende:
‘“A crumb” behoeft niet te beteekenen een klein stukje brood en vertalers behooren niet aan het publiek wijs te maken, dat roodborstjes brood eten.’
Dit slaat op de weergave van ‘a memorial crumb’ door ‘een kruimel brood’ (Vestdijk) en ‘een in-memoriam-broodkorst’ (Stuiveling). Ik moet echter protesteeren tegen de stellige verzekering van den inzender omtrent het niet-brood-eten van roodborstjes. want het roodborstje, dat zich regelmatig in mijn tuin vertoont, consumeert met smaak broodkruimels (inderdaad geen broodkorsten) en bovendien alle soorten kaas (Camembert alleen met tegenzin). Ik weet niet of mijn lijf-roodborstje misschien een zeer onsociaal, mephistophelisch roodborstje is, dat zich er op toelegt de algemeene regels te saboteeren; maar zelfs dan bestaat de mogelijkheid, dat Emily Dickinson een dergelijk individualistisch diertje heeft gevoederd en in haar poëzie onsterfelijk gemaakt.
M.t.B.
