[Tweede jaargang, N^o. 12]

Overgang

In het laatste nummer van Forum, dat onder leiding van de oude redactie verschijnt, mag een enkel woord van die redactie niet ontbreken. Twee jaar hebben wij dit tijdschrift bestuurd. Het heeft voor ons een bepaalden vorm gekregen, die ons dierbaar is geworden. Dat die vorm nu eenigszins gewijzigd wordt, zal voor de twee redacteuren, die overgaan naar de nieuwe leiding, geen motief zijn om de door hen tot dusverre gevoerde politiek aanzienlijk te veranderen. Wij schreven reeds ter inleiding van ons eerste nummer, dat de Nederlandsche en Vlaamsche letteren zich meer als parallele dan als diep in elkaar grijpende verschijnselen ontwikkelen. In diezelfde richting doordenkende hebben wij, tegelijk met een uitbreiding van het tijdschrift, een nieuwe bevestiging van dat parallelisme bewerkstelligd. Forum verschijnt in 1934 onder twee van elkaar onafhankelijke redacties, die alleen geregeld overleg zullen plegen omtrent het algemeen beginsel. De redactie voor Nederland is samengesteld uit Menno ter Braak, S. Vestdijk, Victor E. van Vriesland en Everard Bouws als secretaris; de redactie voor Vlaanderen uit Marnix Gijsen, Reimond Herreman, Maurice Roelants en Gerard Walschap. In het eerste nummer van den volgenden jaargang zal dit alles nader worden toegelicht; de groote belangstelling uit allerlei kringen, die Forum tot op heden ten deel viel, wettigt de verwachting, dat die belangstelling ons ook in het komende jaar zal geworden. Iedere aflevering zal voortaan minstens één vel druks meer bevatten, terwijl door de welwillende medewerking van onzen uitgever de abonnementsprijs nog kan worden verlaagd. Het spreekt vanzelf, dat wij in deze niet bepaald rooskleurige tijden een beroep doen op de actieve medewerking van onze abonné's.

Wij meenen het aan anderen te moeten overlaten, ons werk van twee jaren te beoordeelen. Wij waren vaak polemisch, wij hebben ons niet ontzien, allerlei heilige huisjes aan te tasten, als wij dat noodzakelijk achtten, maar wij

hebben daarbij gestreefd naar een zoo hoog mogelijke qualiteit der bijdragen. Wij hebben zeer veel tegenstand, maar ook zeer veel sympathie ontmoet; maar het deed ons onverdeeld genoegen, dat wij ook uit den mond van tegenstanders of afzijdigen mochten vernemen, dat men ons tijdschrift de moeite waard vond en ‘van a tot z leesbaar’. Of wij iets bereikt hebben? De beantwoording van die vraag staat niet aan ons, en eigenlijk komt zij ons niet zeer gewichtig voor. Wij gaan verder, naar wij hopen op denzelfden grondslag van samenwerking, die, zoo er al kleine meeningsverschillen waren, in het verleden nimmer heeft ontbroken.

Redactie

Dit moment is misschien niet bij uitstek geschikt om afscheid te nemen van hem, die thans de redactie verlaat; immers in zijn medewerking aan Forum, dat mede door hem werd wat het is, zal geen verandering komen, als auteur blijft du Perron voor den lezer op deze plaats dezelfde. Maar nu allerlei omstandigheden hem hebben doen besluiten, als redacteur heen te gaan, mag dat niet geschieden zonder een woord van oprechte dankbaarheid van zijn collega's. Wij kunnen het best beoordeelen, hoeveel hij voor Forum is geweest, ook waar het publiek zijn naam niet las, achter de schermen van het redactioneele front. Het publiek heeft du Perron sedert het verschijnen van het eerste nummer leeren kennen als een hartstochtelijk polemist, die nooit anders sprak dan van man tot man, als het om den mensch of de zaak ging, die hem na aan het hart lag of afkeer inboezemde, die alle conventies van het ‘artikel’ en het ‘betoog’ verwierp om in zoo direct mogelijken vorm te zeggen, waarom het hem te doen was. Deze vrijmoedigheid, deze durf heeft hem de eer verschaft één van de meest gehate auteurs van Nederland te worden; en voor hen, die zijn persoonlijken en onafhankelijken stijl kennen, zegt dit tevens, dat hij daardoor misschien weinig talrijke, maar des te verknochter vrienden heeft verworven. Men kan du Perron niet slap waardeeren, zooals zooveel

gemiddelde schrijvers; hij dwingt tot partijkiezen, en daarom is een aanhang van ‘middenstanders’ hem onthouden. Zijn uitgesproken persoonlijkheid is één kant van Forum geweest, die wij niet hadden willen missen, die Forum ook in de toekomst niet wil missen.

In dit nummer vindt de lezer zijn ‘afscheid’, zoo karakteristiek voor zijn polemischen toon, dat wij er ons over verheugen, dat het zoo en met anders geschreven is; zóó was hij één der onzen als redacteur, anders dan als een persoonlijk gesprek wilde hij zijn panopticum-artikelen niet opvatten. En als wij hem hier danken voor alles, wat hij voor Forum deed, dan geschiedt dat in de overtuiging, dat hij, zij het dan niet als redacteur, geheel voor ons behouden blijft.

Menno ter Braak

Maurice Roelants