vorige
[p. 1096]
Inhuldiging
De burgemeester begon een rede
zeer verstandig en van buiten.
Zijn hersens werkten plots in het Fransch.
Hij vroeg ‘pardon’ en zweeg.
De koereur miek een gebaar, zeer ontroerd.
Toen hij wat zeggen wou
hing er een stilte als bij een rouw.
Hij sprak twee rauwe woorden
- een ‘tour de France’
vermoeit alleen de beenen niet -
De menschen lachten meer
omdat hij spreken wou
dan om wat hij werkelijk zei.
Ze grepen al naar het verhoog.
Ze zouden hem vermorzelen
uit dankbare bewondering.
Als Dionysios is de koereur
zeer sterk, zeer hoog.
Dan wuifde hij, zeer ontroerd.
Willem Elsland