[p. 1150]
Zeg mij nog niet vaarwel
Zeg mij nog niet vaarwel.
Wij hebben niet genoeg bemind
de beet van zout en wind.
Als ons de dood in deze omarming vindt
ruisend en vurig breekt uit de gloeiende kern
het lied:
In deze blauwe dalen
waarin de rozen en de nachtegalen
zingend elkaar beminnen,
hier zal het leven zingend herbeginnen.
o, steile plant der zinnen,
o, suizend vuur dat ons luid en donker
doorstroomt.
Pieter G. Buckinx