E. du Perron
aan
Menno ter Braak

Spa, [5 augustus 1932]

Spa, Vrijdagmorgen.

Beste Menno,

Dank voor de photo van de ‘juffrouwen’. Wij kregen verder nog een prachtige kaart, van zijde met paarse letters bestikt, zijnde een felicitatie met ons huwelijk van... Truida en Vic.

Waar is Truida op het oogenblik? Wij zonden haar gisteren een toepasselijke kaart terug en adresseerden die op de bonnefooi naar Rotterdam. Maar uit vrees dat het ding haar naar Eibergen zou worden doorgestuurd, schreef ik er alleen maar op: ‘doorgeven aan andere belangstellenden’ – waarbij eigenlijk le seul Vic bedoeld werd. Je moeder zou nu kunnen denken dat de briefkaart op dit ‘koppel’ (Bep en Edje) slaat, en dat zij en jij die belangstellenden kunnen zijn. Niets is minder waar; dus neem er nota van!

Gelijk hiermee zend ik je het domste boek van de wereld. Je hebt er géén idee van! ik zweer het je; en je hebt nog nooit zooiets doms gelezen! Ik legde er gisteren 22 frs. 50 voor neer, maar schreef vanmorgen dan ook het panopticum-stukje dat hierbij gaat. Het verhaal van den jongen auteur die het voorbeeld van den ouderen auteur volgde en toen zooveel dikke boeken schreef, heb ik ook voor het panoptikum klaargemaakt en aan Bouws gestuurd. Stuur jij hem dit door, en schrijf mij hoe je het vindt; maar niet dan na ook het boek te hebben ingekeken. Vind je het verder ook geen fraaie tegenzang voor jouw Mussolini-stuk?

Ik las met veel plezier het mij nog onbekende stukje over die professoren. Ik veronderstel dat je mijn stukje tegen de Mij, met de toegevoegde regelen en voetnoot, ook wel met instemming zult hebben teruggezien. En ook het panoptikum van Hendrik de Vries ‘deed’ het uitstekend.

Ik kreeg vandaag uit Gistoux het 2e deel van Nietzsche, dat met Menschliches... begint, en keek het even in; het lijkt mij al onvergelijkelijk veel boeiender en persoonlijker dan al het vorige wat ik nu las (Strauss inbegrepen). Schopenhauer stel ik dan ook maar uit tot later.

O ja, antwoord mij hierop: wanneer is toch die lezing van Bouws over het Démasqué? Ik snak ernaar dat te hooren; en kan in Spa misschien ook nogwel een radio veroveren. Vanavond gaan wij naar La Perichole, operette van Offenbach, wschl. naar Mérimée. Dezelfde Périchole, zangeres van Lima, werd ook door Thornton Wilder gegapt voor zijn Bridge of San Luis Rey. (Ken je eigenlijk dat ‘keurige’ boek?)

Ik hoop spoedig dat groote artikel voor Januari af te doen. Beroerd alleen dat ik zoo'n wak moet openlaten voor de in dit najaar te verschijnen meesterwerken. Ik voel mij hier in Spa soms ook vreemd ‘opgehangen’; er is niet de minste logische verantwoording voor ons hier-zijn. Gisteren gingen we naar Verviers (5 kwartier met de tram en ± 1 uur met de autobus terug), dààr stapten wij in een bioscoop, waar wij een detective-film zagen (boeiend maar slecht) èn een uitvoerige klucht van Sacha Guitry (ook boeiend maar zeker even slecht); toen wij weer buitenkwamen wisten we heelemaal niet meer in welk oord wij waren: er was ook een onwezenlijk zonlicht over een provinciaal pleintje, door een ellendige serie van regenbuitjes. Heb jij beter weer in Eibergen? Schrijf wat je er doet.

Wij hebben beiden het gevoel dat we je wel erg ondankbaar en agressief bejegend hebben, toen we spraken over dat toekomstige boek van je, dat nogwel aan ons opgedragen zal zijn! Maar de kwestie komt hierop neer, dat je je hoe langer hoe meer een paradoxale, boutade-achtige manier van praten hebt aangewend, (wschl. ook door de menschen waaraan je gedwongen blijft je te ergeren), die eigenlijk in geen enkele verhouding staat tot de genuanceerde intelligentie waarmee je schrijft. En wij hebben dan het gevoel of we ook een beetje ‘publiek’ voor je geworden zijn, al is er nogwel een verschil in reactie, tusschen Bep en mij. (Zij legt misschien het accent op de leeraarstoon - niet in de beteekenis van leeraar-H.B.S.! - ik op het ongenuanceerde.) Als wij je lezen, is het, voor Bep meestal, voor mij vrijwel altijd, direct iets anders. Enfin, après tout was het geen geringe zaak om tot dit schema te zijn gekomen, dank zij het onderscheidingsvermogen ook van Wim:

Ik zeg: ook van Wim, omdat de vertikale lijn van hem is, maar de vakjes die deze lijn scheiden, weer van mij! - Hoe was jullie terugreis? en heeft Wim zijn ergernis over het niet naar de ‘groote’ speelzaal gaan nog verteerd?

Schrijf ook nog of mijn 2e stuk over Coster nog steeds den goeden indruk van nr. 1 in je huisgezin bevestigt, dan wel of ik het hiermee weer verkorven heb. En doe onze hartelijke groeten (ja, ook die van mij) aan je moeder, je vader, en Truida, als zij daar is. Een hand van je

E.

Zie ook de geactualiseerde versie van het notenapparaat van de brieven-editie Van Galen Last (1962).

Origineel: Letterkundig Museum, Den Haag