E. du Perron
aan
Menno ter Braak

Parijs, [16 maart 1934]

Parijs, 16 Maart.

Beste Menno,

Hierbij nog een lijstje boeken van Romains, voor je event. studie. Leuke kant: Les Copains (daverend bekend, voor mij veel flauwer dan Hans Martin). Satyrieke kant: Knock ou le Triomphe de la Médecine. [Of: M. de Trouhadec saisi par la Débauche.] Moderne kant: Donogoo-Tonka. Erotische kant: Le Dieu des Corps. Ernstige, realistische kant: Mort de Quelqu'un. En tegenwoordig schrijft hij aan een vervolgwerk dat alles omvatten zal: Les Hommes de Bonne Volonté. - Ik beklaag je als je de boel probeeren gaat!

Antonini was vanmorgen hier en las me het begin voor van zijn stuk over Mabel Dodge en Lawrence. Het is zéér behoorlijk, beter dan zijn gewone boekbesprekingen, die trouwens ook altijd geven wat ze willen, in hun bescheiden soort. Heb gezegd ermee voort te gaan.

Ik zal Malraux, als je wilt, voor de krant interviewen, ofschoon ik de zaak zeer vervelend vind en, eerlijk gezegd, nog heel wat ‘flauwekulliger’ dan jij. Iedereen hier heeft er nu lol over: over deze prompte overvlieging van de koningin van Scheba. Ingesloten een grapje uit dezelfde Intran die dat eerste weidsche bericht gaf: ik vind het werkelijk nogal amusant. Die mijnheer Corniglion-Molinier, die met Malraux is weggegaan, heb ik eens bij hem gezien: een ronduit afstootend individu, genre hoogere commis-voyageur en vlotte Parijzenaar, overigens oud-notaris en met volkomen het smoel ernaar. Dat Malraux het erop gewaagd heeft zijn botten te laten samenloopen met die van zóó'n vent, vind ik misschien nog het pijnlijkste van alles. En er is een rot-reclamekant aan dezen vliegtocht gekomen (door den prix Goncourt en de versterkte journalistieke belangstelling), die ik niet goed rijmen kan met wat mij de waarde lijkt van Malraux. Dit heeft met moed of zoo niets meer te maken; want moed was natuurlijk inderdaad noodig, niet alleen voor Malraux, maar ook voor dien meneer Corniglion-Molinier.

Ik kreeg Méral hier laatst op visite - 2^e poging in 14 dagen om me, met allerlei leugens, geld af te tappen - beide keeren niet gelukt. Toen hij wat wijn op had, voelde hij zich lekker en werd giftig over iedereen: over Pia, Malraux, etc. Zijn grootste trouvaille was dat La Cond. Hum. eigenlijk een verdomd oppervlakkig boekje was (zoo vervelend overigens, dat hij het niet dóór kon komen!) Het is een niet-eens-meer-amusante, maar dialectisch-handige vuilik. Ik hoop dat hij de moed om hier te komen nu opgegeven heeft, anders is hij welkom voor een 3^e weigering, en dan zonder wijn.

Grappig, dat tegenstemmen van Vic. Is het ‘Wille Zur Macht’ (dat veronderstelt Bep) of ‘principieele eerlijkheid ondanks de vriendschapsrelaties’ (dat veronderstel ik) - Peu importe, trouwens.

Liaisons dus zeker in Mei. Ik blijf benieuwd naar de meening van Ant. - Het is nu zoo goed als zeker dat ik de verhalen uit Ducroo haal, om er een heel ander boek van te maken; mijn innerlijke en nog halfonbewuste kunstenaarslogica gebiedt het mij meer en meer!

Bep laat je zeggen dat de Rassen hier ook in première gaat. Ze vraagt je of je nu wèl, of juist niet, gesteld bent op een bespreking ervan? Schrijf maar gauw weer.

Hartelijke groeten, ook onder de Dames,

je

E.

Ik schreef voor Activités een stuk over Liepmann en beloof je voor Juni het stuk over Mussolini.

Zie ook de geactualiseerde versie van het notenapparaat van de brieven-editie Van Galen Last (1962).

Origineel: Letterkundig Museum, Den Haag