Salzburger marionettentheater
Columbine; Der Betrogene Kadi

Het Salzburger Marionettentheater gaat voort ons zijn veelzijdige kunst in verzorgde programma's voor te zetten. Na den ‘gutbürgerlichen’ en soberen ‘Schauspieldirektor’, na de kinderlijk-fantastische Jules Verne-motieven van ‘Die Raumrakete’, gisterenavond zeker het allerbeste en allerbetooverendste: de ‘commedia dell' arte’-stijl in miniatuur. Waarom was de zaal zoo matig bezet? Het was zonde en jammer van deze twee fijne, genuanceerde stukjes marionettenkunst en ik kan hen, die dit verzuimden, slechts dringend aanraden morgenavond hun schade in te halen!

‘Columbine’ geeft den bekenden driehoek van den ouden verliefden gek (Pantalon), den jongen verliefden gek (Bajazzo) en het meisje (Columbine). De tekst van Hans Seebach is het oude thema, dat hier in de pierrot-sfeer wordt vertolkt, zeker waard (hij beviel ons veel beter dan het ook van Seebach afkomstige Mozart-episodetje van den eersten avond). Maar het virtuooze ‘spel’ van de poppen, met het uitmuntende décortje als achtergrond, geeft hier toch den doorslag. Met name de typeering van Pantalon is voortreffelijk; de scène met de dolken, die de oude heer levert voor den zelfmoord van de verliefden, is eenvoudig kostelijk. Het succes van dit spelletje was dan ook zeer groot.

Maar luider nog klonk het applaus na de komische opera ‘Der Betrogene Kadi’, uitgevoerd met de muziek van Gluck. Met hoeveel smaak had men hier een harmonisch geheel van visueele en acoustische elementen weten te bereiken! Ook hier een (ietwat gecompliceerde) liefdeshistorie in de traditioneele opvatting van de liefde als een spel van list en bedrog; maar ditmaal in de Duizend-en-Eén-Nacht-sfeer van het Oosten, met als humoristisch centrum de dikke kadi, die een tweede vrouw in zijn huis wil binnenvoeren en tenslotte een tanige, gillende hysterica voor zijn neus gezet krijgt. Een juweeltje van een dikzak, een juweeltje van een hysterica! En daarnaast een tweetal bekoorlijke vrouwspersonen en een sjacherende vader van een duurgeprijsde dochter, die de intrige completeeren.

Na wat mijn collega over de muzikale prestaties van het gezelschap heeft geschreven, kan ik volstaan met de aanteekening, dat ook in dit geval de muziek van Gluck zich zeer goed aansloot bij het op de planken vertoonde. Als geheel was ‘Der Betrogene Kadi’ zeker het gevarieerdste en geestigste nummer van het Salzburger repertoire! Men ga het alsnog zien!

M.t.B.