Schietschijf

Honderden intelligente acteurs

Dezer dagen trof mij in een dagblad een advertentie, hetgeen mij relatief zelden overkomt, aangezien ik een abnormale voorliefde heb voor het redactioneele gedeelte. Het betrof een reclame voor een haarmiddel, dat wij voor het gemak ‘Fridolin’ zullen noemen; en daarbij zag men afgebeeld den acteur Louis van Gasteren met zijn welige haren vol Fridolin, gekleed in een flanelletje, zich met wellust buigend over een waschkom, de handen ook nog vol Fridolin. Onderschrift:

‘Louis van Gasteren van het Hofstadtooneel (sic! Sag.) en bekend Tooneelcriticus, wascht zijn haar met Fridolin, Liquid Shampoon, en zoo doen honderden vermaarde, intelligente, begaafde actrices en acteurs in Nederland en honderdduizenden volgen hun voorbeeld en verheugen zich in hun schitterend, glanzend, golvend en gezond haar.’

Nu is het op zichzelf al ondenkbaar, dat er ‘honderden’ intelligente acteurs en actrices in Nederland zouden rondloopen; nog ondenkbaarder is het, dat zij, hoewel niet bestaand, zich van Fridolin zouden bedienen, zonder exceptie. Maar dat was toch niet het probleem, dat mij na het lezen van deze advertentie het meest bezighield. Ik vroeg mij veeleer af, wat toch in vredesnaam de aanbevelingswaarde kan zijn van den heer Van Gasteren en zijn vele collega's, die zich met Pepsodent, Amstleven-polissen en speciale bitters laten fotografeeren. Zaken zijn zaken; dus als een handelsman een acteur huurt om zijn haarmiddel aan te bevelen, moet hij er een of ander resultaat van verwachten. Wat kan dat resultaat zijn? Het publiek zou kunnen weten, dat juist de groote acteur bij machte is den toeschouwer alles voor te spelen en als illusie op te dienen wat in werkelijkheid niet bestaat; waarom wekt dan de beschuimde kruin van Louis van Gasteren speciaal vertrouwen?

Deze vraag behoort thuis bij het hoofdstuk ‘Psychologie der reclame’. Het schijnt dat iemand, die een advertentie leest, niet in de eerste plaats moet worden overtuigd, maar vooral murw moet worden gemaakt. Wanneer hij nu vijftig maal achtereen gezien heeft, dat geheel acteerend Nederland Fridolin gebruikt, geeft hij uitgeput zijn redelijken weerstand op; hij gaat in en koopt; hij is niet langer geneigd na te denken over de bestaansmogelijkheid van honderden intelligente acteurs, maar handelt blindelings, in een roestoestand, met den beschuimden van Gasteren als een hardnekkig refrein in zijn vermoeide hersens.

Men zegt, dat er heele volken zijn, die op deze wijze werden overgehaald tot het gebruik van een patent haarmiddel, dat verkocht wordt onder den naam ‘Levensbeschouwing’.

Sagittarius.