Kunst en Letteren

La Argentinita
Dansavond Kon. Schouwburg

Over Argentinita heb ik, bij haar optreden in het Kurhaus dezen zomer, reeds tweemaal geschreven, zoodat ik mij voor deze gelegenheid wel tot een kort verslag kan beperken. Ik zei het toen al: Argentinita is een zeer geschoolde en geraffineerde danseres; zij staat dichter bij ‘het volk’ dan wijlen Argentina, al zou men er verkeerd aan doen het individueele raffinement in haar dansen te onderschatten; men krijgt in die dansen dus meer ‘folklore’, ook meer ‘tooneel’ dan bij Argentina. Het samengaan van dans en zang is op zichzelf reeds een bewijs van een ‘volkscher’ mentaliteit, maar dit samengaan is hier organisch en harmonisch.

Gisteravond is Argentinita niet, zooals in het Kurhaus, met partners opgetreden, doch alleen; en men kan niet anders zeggen, dan dat zij het pleit met dit solo-optreden volkomen gewonnen heeft. Hetzelfde enthousiasme als vroeger bij Argentina kenmerkte den avond, en het talrijke publiek dreigde ook zoo nu en dan den schouwburg af te breken; verschillende dansen moesten worden gebisseerd, waaronder de geestige ‘Mazurka de la Verbena de la Paloma’. Een goedkoop succes was dit programma echter niet; het dansen van La Argentinita wint naarmate men het meer ziet, en haar veelzijdigheid achte men niet gering.

Dus zal Argentinita ook wel een goede traditie worden voor het danslievend Den Haag; vooral nu haar norsche pianist Manuel Infante (de eenige pianist, dien ik onder het accepteeren van applaus rustig heb zien pruimen) vervangen is door den beminnelijker en veel beter spelenden Rogelio Machado en de populaire guitarist Carlos Montoya haar trouw is gebleven.

M.t.B.