Felix Timmermans,

Ik zag Cecilia komen. (P.N. van Kampen en Zn., Amsterdam z.j.)

Felix Timmermans heeft onlangs van zich doen spreken door zijn candidatuur bij de Belgische gemeenteraadsverkiezingen. Of hij door dit laatste boekje evenzeer van zich zal doen spreken, betwijfel ik. ‘Ik zag Cecilia komen’ is een idyllische episode van een ‘ik’, die genezing zoekt in een gehucht in het Kempenland, alvorens te gaan trouwen met zijn geliefde Roelinde; maar de ontmoeting met de dochter van den schoolmeester, Cecilia, brengt tweespalt in zijn ziel teweeg; Roelinde raakt op den achtergrond; het meisje gaat de eerste plaats innemen. Zij wordt echter ziek, en ondanks de poging van den minnaar om een wonderdoenden borstdrank voor haar te halen, sterft zij.

Dit tamelijk onbeduidende geschiedenisje heeft Felix Timmermans op zijn welbekende poëtische manier verteld. Het is een kleurig en wat melancholiek verhaaltje geworden, een stemmingsbeeldje, zooals wij dat van dezen Vlaming wel gewend zijn. De beschrijving, evocatie van de natuur, is verreweg het beste deel van het vriendelijk uitgegeven werkje.

M.t.B.