Victor Varangot
aan
Menno ter Braak

Brussel, 12 december 1937

Brussel, 12 December 1937

Waarde Menno

Indien het je er van begin af aan om te doen was het op een breuk tusschen Truida en mij aan te sturen, dan ben je daar nu eindelijk in geslaagd. Ik zal Truida haar vrijheid hergeven.

Ik heb nooit goed begrepen waarmee je je eigenlijk bemoeide; ik heb altijd gemeend dat het vriendschappelijk bedoeld was, maar nu zie ik in dat het was om Truida te verdedigen tegenover mij, hoewel zij zich, naar ik weet, nooit bij jou over mij beklaagd heeft. Het ging je niet aan wie van ons beiden, Truida of ik, in ons kleine huishouden het meeste geld verdiende. Ik had overigens gedacht, dat jij, die altijd hebt voorgegeven volkomen vrij te zijn van conventioneele opvattingen, je er niet aan gestoord zou hebben wanneer Truida nu eens werkelijk het grootste gedeelte van ons inkomen bezorgd zou hebben.

Je hadt dan nog altijd kunnen denken dat dit een tijdelijke toestand zou zijn, en je had kunnen verwachten, mij eenigszins kennende, dat zoo ik niet langs den gewonen weg een gewoon baantje zocht, toch nog langs een inconventioneelen weg een inconventioneel inkomen zou trachten te verwerven.

Jij verwijt mij dat ik plichten verwaarloos voor mijn pleizier. Truida heeft, ik herhaal het, zich daarover nooit tegenover iemand, ene zeker nooit tegenover jou beklaagd. Ik zou jou kunnen verwijten dat je je pleizier verwaarloost voor je plicht. Wie het meest zijn menschelijke instincten verloochent? Toch zeker ik niet, jij schijnheilige instinctsmaniak.

Jij hebt echter met je bemoeiingen Truida het leven onaangenamer gemaakt dan mij, en je hebt, indien haar dat iets kan schelen, minstens dìt kwaad gedaan dat je mijn dankbaarheid ten opzichte van haar voor haar opofferingsgezindheid hebt verminderd.

Ik had zonder jou misschien een andere illusie van haar gehouden, maar nu begin ik hoe langer hoe duidelijker dóór haar heen en ìn haar jouw koude, materialistische zakelijkheid te zien.

Optimistische idealisten als ik zijn voor het sociale leven ongeschikt. Dat zij mij in dat leven heeft willen helpen, kon jij niet verdragen. Het is daarom beter dat ik toch nog van zoveel sociaal gevoel blijk geef om haar aan haar familie en het leven terug te geven met den hoop dat zij spoedig een man zal vinden die haar op conventioneeler wijze gelukkig zal maken en geen enkel misbruik zal maken van haar edele offervaardigheid.

m.v.g.

Victor Varangot

Origineel: Bijzondere Collecties van de Universiteit van Amsterdam