Nationaal tooneel
De ‘Assepoes’ van den heer Van Bolhuis

Als vlugschrift no. 3 van den Bond van Nederlandsche Tooneelschrijvers is thans verschenen Assepoes van E.G. van Bolhuis.

Zooals de titel bijna al zegt, gaat het ook ditmaal weer over het Nederlandsche Tooneel, dat in het verdomhoekje zit en er nooit uitkomt. Maar over de oorzaken van die penibele situatie kan men uit dezen hoek niet veel nieuwe en interessante tijding verwachten. Er staan massa's klachten in de brochure van den heer Van Bolhuis, maar aan zakelijke critiek, dienende tot opsporing der euvelen, doet hij niet veel. Liever wordt uit den treure gewerkt met de ‘Ahasverus’-historie (het stuk, dat Heyermans, zooals men weet, onder een Russisch pseudoniem schreef), en de schrijver veralgemeent dit geval dan weer door het opnoemen van geenszins ‘eindwandfreie’ voorbeelden. Natuurlijk krijgt ‘De Beul’ er nog eens van langs, want dat is geen nationaal tooneel.

Hoe het ook zij, deze Don Quichotes rijden achter een bekoorlijke Dulcinea aan, waardoor andere menschen minder betooverd zijn dan zij. En dat maakt, dat men over hun waardeering van de schoone in quaestie moeilijk kan discussieeren.

M.t.B.