De Gemeenschap.

Het élan is verslapt.

Het tijdschrift De Gemeenschap gaat met zijn Januari-nummer wat magertjes het nieuwe jaar in. Vergis ik mij niet, dan lijdt dit orgaan der jonge (niet meer zoo jonge) katholieken, dat veertien jaar geleden met een groot élan voor den dag kwam, aan bloedarmoede. Het eerste vuur is gedoofd; de breuk tusschen de medewerkers, die gesymboliseerd werd door de stichting van het (inmiddels al weer verdwenen) tijdschrift ‘De Nieuwe Gemeenschap’, was daarvan niet het eerste teeken. Het ‘réveil’ der katholieken van pl.m. 1925 begint te verloopen; enkele persoonlijkheden zijn zelfstandig geworden, de groep is verbrokkeld, het élan verslapte.

Anton van Duinkerken, de productieve, moet dit nieuwe nummer voor een belangrijk deel vullen; ten eerste met een artikel over ‘Wij katholieken en het katholicisme’, waarin hij zijn standpunt nog eens vertolkt en toelicht, vervolgens met onopmerkelijke verzen.

Prof. Aug. Vermeylen brengt ook niet veel nieuws in zijn bijdrage ‘De Vlaamsche Letteren en het Volk’. Het stuk is niet vrij van de zelfgenoegzame tevredenheid over Vlaanderens ‘gezonde kloekheid’, die wij tegenwoordig weer in alle toonaarden hooren ver-[...]

Een kleine inspuiting met vitaliteitsserum zou ‘De Gemeenschap’ geen kwaad doen!

M.t.B.