Menno ter Braak
aan
J.M.B. Stolte

Rotterdam, 24 september 1929

Rotterdam, 24 Sept. '29

Mijn lieve Hanneke,

Als het noodig is, dan kom ik je nu nog even moed inspreken voor de operatie en je wijzen op zaterdag, als de heele geschiedenis voorbij is. Maar ik denk, dat je je zelf nu langzamerhand wel aan het idee zult hebben gewend, dat het eigenlijk niet veel te betekenen heeft, al denk je natuurlijk toch altijd: een operatie: maar zeg je nu even over dat woord heen, dan zal het je ook niet zoo erg lijken. We zien elkaar dus zaterdag weer, alsof er niets was gebeurd, alleen lig jij in een ziekenhuis, maar dat is toch ook maar even. Toch moet je in ieder geval mij gauw even laten opbellen 33385, hoor!

Heerlijk, dat het zondag nog zeer prachtig weer was! Je kunt er een week op leven. Ik loop weer in het gareel, maar zonder tegenzin nog steeds. Gisteren werd er voor het eerst vergaderd over de leerlingen en dat is natuurlijk stom vervelend en van 3/4 nutteloos. Maar zulke kleinigheden heb je overal. De hoofdzaak zijn toch de klassen zelf. Ik leef na je vermaningen zondag nog zuiniger en heb er bijna spijt van, als ik ergens thee drink in een café! Op die manier zal ik er, hoe het ook loope, wel komen overigens, deze huishoudelijke besprekingen vormen nu niet juist het allerbelangrijkste deel van deze wekkend al zijn ze in hun sfeer natuurlijk onmisbaar, heel belangrijk vond ik, dat ik met je over Jo gepraat heb want he tligt me na aan het hart, dat je alles, wat daarop betrekkin gheeft, volkomen begrijpt, dat doe je nu ook, geloof ik. Het ellendigste zou ik vinden, als er tusschen jou en haar iets als rivaliteit ontstond, die zoo ten eenemale onnoodig is. Maar dat zal nooit zoo zijn, hoop ik. Bep heb ik geschreven, dat ik niet kwam en dat ik verder antwoord eigenlijk niet vruchtbaar achtte. Ik ga dus vanavond niet.

Graadt van Roggen berichtte me, dat ik per artikel f 15,- zal krijgen; dat is dus heel behoorlijk. Vanavond gaat dus een tweede refelx op de machine voor a.s. zaterdag. Ik moet er natuurlijk in de leeraarskamer over discussieeren, vooral de heer Schrijver bleek zich ineens heftig voor de film te interesseeren.

Om je aandacht even van het ziekenhuis af te leiden hierbij een tweetal foto’s, die ik later wel weer van je terugkrijg, want ik heb ze natuurlijk niet dubbel. Zoo juist ontvangen, op de eene Dick en ik als ‘witnesses’ van Isabell Scholte-Clynton , geschaard voor de stoep van de nieuwbakken villa. Let op de vergeten bruidsbouquet, die hier inmiddels is aangerukt! No. 2 is een foto uit Bandoeng van Ine van Etten en Friede Knapp, de eerste je uit mijn verhalen wel bekend, de tweede het ex-meisje van Dick (zij staat rechts). Kun je je voorstellen, dat zij met Dick was gecombineerd? Toch is het zoo. Zij is nu moeder van twee kinderen. Van Ine kreeg ik, naar aanleiding van de verloving een erg hartelijke brief; het speet haar erg, dat de afstanden een beletsel waren, om kennis te maken.

Er is verder van dit front geen nieuws. Zaterdag dus weer mondeling over alles, houd je heel goed tot zoolang, lieverd, en laat gauw opbellen Donderdag! Het is voorbij voor je het weet.

Dag! Veel zoenen van je

Menno

Origineel: Den Haag, Letterkundig Museum